Og aftur á Úlfarsfellið

Í morgun var ég knúinn óstöðvandi löngun til að ganga á Úlfarsfell,ég og mín svarta Táta,sem er Labrador tík.

Við ókum að rótum Fellsins við Leirtjörn og gengum af stað.

Urð og grjót og upp í mót.

Eftir um það bil hálfa klukkustund stóðum við á toppnum og nutum útsýnisins,og þá varð mér ljóst þar sem ég stóð og naut náttúru Íslands.

Þetta er mitt land og þetta er mitt líf og hér vil ég vera.

Það skal engin hópur afarslæmra stjórnmálamanna úr öllum flokkum ná  að eyðileggja þetta fyrir mér og mínu fólki.

Ég fylltist stolti og gekk af stað á vit nýrra ævintýra.